023 | มีแต่กำลังใจจะให้ฟรี

เก็บ ก.กา ก.ไก่ ไว้ในกรุ
ให้พังผุ มานาน แต่กาลไหน
หมดมัธยม ก้มหน้า เข้ามหาลัย
เลยลืมว่า ภาษาไทย อยู่ในตัว
ไอ้ที่เรา เรียนร่ำ ทั้งจำจด
พวกกลอนกฎ บทสวด น่าปวดหัว
เอาแค่สอบ ค่อยอ่าน กะผ่านชัวร์
แต่ก็มั่ว รอดมาได้ ไม่อายคน
ได้สมุด บันทึก เลยนึกสนุก
พวกจิกจุก เอามาปัน วันละหน
เหี้ยและห่า สาระ สัปดน
ที่ทุกคน ก็รู้อยู่ ..กูก็ทำ!
แม่งลองร้อย ถ้อยอักษร เป็นกลอนแก้ว
คิดคิดแล้ว รู้สึกว่า มันน่าขำ
จะโชว์พาว เปล่านะจ๊ะ มะด้ายอำ
ครองห้องน้ำ อยู่นี่แล จะแคร์ใคร
โลกวันนี้ มะริกา หน้ากระโปก
ฝันครองโลก ชกไปทั่ว มั่วดีไหม
ไปตีตบ รบฆ่า ทำห่าไร
เถอะ..รู้ไว้ ไม่มีใคร ไหนต้องการ
มึงซ่อนระเบิดไว้..ไอรู้หรอก
ไอ้กันบอก ยูต้องช่วย ด้วยทหาร
สัตว์สงคราม กระหายเลือด และเดือดดาล
นรกชัด ฉัดฉาน ด้วยเปลวควาย
เอ๊ย.."เปลวไฟ" เอาใหม่ เมื่อกี้พลาด
ทำอิรัก จนสิ้นชาติ ไอ้ฉิบหาย
ชาวบ้านตา ดำดำ ล้มคว่ำตาย
บ้านวอดวาย เมืองพินาศ ชาติล่มจม
เขาตบแก้ม ดันต่อยหน้า โทสาหลุด
ร้อนไม่หยุด เปลวกระเจิง เพลิงผสม
ไปเร่งเร้า เป่าไฟ ด้วยไอลม
แล้วนั่งชม อยู่ห่างห่าง อย่างเยือกเย็น
ทั้งโลกเคย สุขสงบ นี่รบแหลก
ชาติเขาแตก คงสะใจ ที่ได้เห็น
การสร้างภาพ ว่าปราบมาร ค้านยูเอ็น
ได้เล่นเป็น ตำรวจ (ขวดตำรวย)
รับคำด่า ทำหน้าชื่น แล้วยืนแอ็ค
ชัยที่แลก ด้วยน้ำตา ไม่น่าสวย
ชนะเขา แล้วเผาบ้าน สันดานควย
บนความซวย ของตาสี ต้องหนีตาย
ซากปรัก หักพัง หลังการยุทธ์
ศพมนุษย์ ทับถม จนจมหาย
มันน่าชม ตรงไหน วะไอ้ควาย
จะบ้าตาย กลอนพาไป ไหนเนี่ยกู (-_-')
มีบล็อกไว้ ใช้เขียนเล่น เป็นของว่าง
ความสุขทาง จิตใจ ไงล่ะหนู
สุขกับสิ่ง รอบรอบกาย ที่ได้ดู
ได้บรรเทิง เริงรู้ ดั่งโรงเรียน
ไงก็อยาก ฝากบอก (ไม่หลอกด่า)
กูคิดว่า กูสะใจ ที่ได้เขียน
อยากให้มึง ค่อยค่อยอ่าน อย่าพาลเอียน
รู้..ว่าเลี่ยน แต่ทนหน่อย เดี๋ยวค่อยพาล
ที่ร้อยร่าย ตั้งมากมาย ในวันนี้
แน่ละซี่ มี "ของลับ" มากับสาร
แน่หรือไม่ ให้สังเกต และสังการ
ผมว่าท่าน คงพบได้ ไม่ยากเย็น
และสุดท้าย ท้ายสุด ก่อนหยุดเขียน
คนอ่านเอียน คนเขียนเรื่อย เมื่อยเห็นเห็น
ไทยกระแท่น กระท่อน กลอนไม่เป็น
ทุกคอมเมนต์ เชิญรุมด่า ไอ้ห่าแอน
คนเขาเบื่อ มึงแล้วนะ ยังจะด้น
ยังวอนส้น ตีนอยู่ได้ ไอ้สะแหลน
อยู่เฉยได้ ดันไม่เลือก เสือกทำแมน
เหี้ยสุดแสน เปลี่ยนเรื่องเถอะ เดี๋ยวเลอะไป
อย่างภาคใต้ ในบ้านเรา ยังเศร้าอยู่
มึงคงดู ข่าวทีวี (..มีใช่ไหม)
ไม่ขอพูด เรื่องรบรา ใครฆ่าใคร
มีแต่กำ ลังใจ จะให้ฟรี
วันหน้าจะ สงบเย็น เช่นครั้งเก่า
แบ่งใจเรา เข้าช่วยเหลือ เพื่อน้องพี่
แยกเพียงกาย แต่ใจรัก สามัคคี
ดินผืนนี้ ผืนเดียวกัน แต่นานมา
แดนสยาม สงบจัง ดั่งสวรรค์
ไปด้วยกัน พันผูก ทุกศาสนา
จากเชียงราย ไปอุบล ชนยะลา
เราเรียกว่า แผ่นดินทอง แผ่นดินไทย
ได้เวลา ง่วงนอน กลอนจึงจบ
ไอ้แอนนนนนขอ เคารพ อีกสมัย
สัตว์โลกตัว น้อยน้อย คอยหัวใจ
เอ๊ยยยย..ไม่ใช่ กลอนเตลิด จบเถิดเอย!


ป.ล. รุ้สึกว่าเนื้อหาของกลอนนี้มีโครงสร้างพิลึกๆ อยู่ไหมครับ
ใครเจอสารที่ผมแฝงไว้ช่วยโพสเฉลยไว้หน่อย.. จะดีใจมาก