006 | แอนคือใคร

ใครที่รู้จักผมมาจากที่ไหนสักแห่ง
อาจจะเป็นเว็บ Thaiflashdev ที่ผมมักจะไปตอบกระทู้บ่อยๆ
หรือเว็บฟอนต์ของตัวเองที่ผมชอบเอาเรื่องตัวเองไปเล่า
ไม่ว่าคุณจะอยากรู้หรือไม่ก็ตาม แต่มันก็น่าจะเป็นการดี
หากผมจะแนะนำตัว

ผมชื่อแอน
แอนเป็นผู้ชาย -- แต่ชื่อแอนได้ไง อันนี้ไปเดากันเอาเอง
แต่วันหนึ่งผู้ชายที่ชื่อแอนอาจไม่เป็นเรื่องแปลกก็ได้ ..แม่ผมนำเทรนด์
เอาล่ะ นี่เป็นคำแนะนำตัวฉบับย่อสำหรับคนที่อยากรู้จัก
เผื่อไปเจอเพื่อนใหม่ใน msn แล้วถามมา จะได้ไม่ต้องคอยตอบอยู่ร่ำไป

มกรา 2547
แอนเป็นนักศึกษาคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์
ที่มหาวิทยาลัยเล็กๆ แห่งหนึ่งแถบท่าช้าง
กำลังเรียนๆ เล่นๆ เป็นเวลา

กุมภา 2547
แอนส่งวิทยานิพนธ์สถาปัตยกรรม และจบหลักสูตรห้าปีของคณะนี้
(รู้ไว้ซะว่าคณะนี้หลักสูตรเขา 5 ปี ..ผมไม่ได้ซ้ำชั้นโว้ย)
ปลายเดือนปั๊บ เรียนจบ เลยได้ทำงานกราฟิกดีไซน์สมใจ
(คำว่าสมใจเป็นคำสร้อย ไม่ใช่ชื่อตำแหน่ง อย่าทำตลก เดี๋ยวถีบ)

มีนา 2547
แอนเปลี่ยนสถานภาพกะทันหัน จากนักศึกษาติสตัด ผมยาวเฟื้อย
กลายเป็นพนักงานบริษัทออกแบบย่านทองหล่อ ผมยังยาวเฟื้อย
โธ่..ชีวิตวัยเรียนกู

เมษา 2547
แอนจับทหารหลังจากผ่อนมาปีนึง ปีนี้ขี้เกียจส่งดอกเลยจับซะ
ได้ ทอ (ทหารอากาศ) ผลัดที่ ๑ ..ชีวิตเข้าสู่จุดพลิกผันอีกครั้ง
จับได้ปั๊บ โทรไปบอกที่บริษัทเพื่อจะได้ลาออกง่ายๆ
ปรากฏว่าเสียงเฮดังสนั่นจากพี่ๆ ที่บริษัทนั้นกลบอารมณ์อื่นหมดสิ้น
แอนลาออกจากบริษัทมารับงานออกแบบจุกจิก และอยู่เฉยๆ สมใจ
(คำว่าสมใจเป็นคำสร้อย ไม่ใช่อาการอยู่เฉยๆ ชนิดหนึ่งนะ อย่าโง่ เดี๋ยวถีบ)

พฤษภา 2547
แอนเข้ากรมกอง และตัดผมสั้นเกรียน
เป็นทรงโป๊งเหน่งอย่างที่เห็นในตัวการ์ตูน
กลายเป็นทหารที่ตูดขาวที่สุดในกองร้อย
แอนภูมิใจ

มิถุนา-ตุลา 2547
แอนยังคงเป็นทหารอยู่
จริงๆ แล้วต้องเป็น 2 ปี ด้วยเหตุผลที่ว่า ใบจบออกทีหลังวันจับ
พอฝึกครบ 6 เดือน ก็ต้องแยกกองร้อยไปรับใช้หน่วย
โชคดีมาก แอนได้มาอยู่บ้านนาย
โชคดีกว่านั้นอีกที่บ้านนายเป็นร้านเน็ต 24 ชม.
แอนเลยได้ออนไลน์ตลอดเวลาสมใจ
(คำว่าสมใจเป็นคำสร้อย ไม่ใช่เป็นระยะเวลา อย่าเล่นมุข เดี๋ยวถีบ)

ดังนั้นตอนนี้แอนจึงเป็นเด็กเฝ้าร้านเน็ตธรรมดา
และนี่คือการ์ตูนธรรมดาๆ ที่เกิดขึ้นทุกวัน


เอาล่ะ
ได้รู้จักแอนสมใจแล้วสิ
(คำว่าสมใจเป็นคำสร้อย ไม่ใช่ชื่อแอน อย่าควาย เดี๋ยวถีบ)